कविता - 🌷 " शब्दातीत नातं "
कवयित्री - तिलोत्तमा विजय लेले

वर्षातून भाऊबीजेचा-हा-दिवस, येतो एकदाच...
भावा-बहिणींच्या स्मृतीत, असे तो कायमचाच...
भाऊ-बहिण यांच्या नात्यातल्या दृढ विश्वासात,
निर्मितो विशेष-बंध-नाजुक-बालपणा-इतकाच...

लहानपणी त्याच्यातला गर्भितार्थ, नाही कळत...
वय ते इतकं निरागस, सगळं डोक्यावरुन जातं...
खेळण्या-बागडण्या-पलीकडे काही नाही सुचत,
गॊड-धोड खायचं व नवीन कपड्यांत मिरवायचं ...

अनार-बिनार-सारखे"बाळबोध"फटाके फोडायचे,
मोठया फटाक्यांना भिऊन खूप लांबवर पळायचे,
ओवाळून झाले, सर्व मोठ्यांना नमस्कार करायचे
बस्सं एवढं झालं की लगेचच खेळायला पळायचे ...

मोठी झाल्यावर सूक्ष्मपणे सणवार-सर्व-रीतीभाती,
समजून त्यांचं महत्त्व लक्षात येत गेलं, काही-अंशी...
त्याकाळी-माझ्या-मैत्रिणींना-माझा,फारच वाटे हेवा ...
कारण भाऊ-बीजेसाठी-माझे, सख्खेच-भाऊ-सहा ...

मी पण भाव खाऊन सांगायची वर्णन, खूप रंगवून ...
सर्वच मामला गमतीचा, हसूच येतं सगळं आठवून...
दिवाळीच्या सुट्टीत नवनवीन कपडे विकत घ्यायचे...
प्रत्येक दिवशी दिवाळीच्या, नटून-थटून मिरवायचे...

ज्यांना भाऊच नसतात, समजतंय् त्यांचं-दुःख-व्यथा...
इतक्या वर्षांनी मला, काहींशी उमगतेय मानसिकता...
हे-"शब्दातीत दैवी-नातं"-काय-वर्णावी-त्याची-महानता...
सूक्ष्म-तरल-अलौकिक-असं-नातं, अन्-अद्भुत-पवित्रता...

न जाणो, किती जन्मांचं पुण्य फळाला आलं म्हणून...
सहा भावांची छोटी बहीण हे सद्भाग्य लाभलं म्हणून ...
आई-वडिलांइतकंच, भावंडांचं प्रेमही मिळालं म्हणून...
अशक्य परतफेड-करणं त्या-विधात्याचे-लक्ष-लक्ष-ऋण...

🌷@तिलोत्तमा विजय लेले
🙏🕉🔆