कविता – 🌷 ” बाल-विश्व “
कवयित्री – तिलोत्तमा विजय लेले
तारिख २२ सप्टेंबर २०१६
आपल्याला वाटतं, बिचारी लहान मुलं …
पण अगदी काही साधं-सुधं काम नसतं …
त्यांचं सुद्धा एक खास बाल-विश्व असतं …
त्यांच्या आई-भोवतालीच, ते विश्व फिरतं …
त्या विश्वात चुकून जरी कोणी केला हस्तक्षेप,
त्यावर त्यांच्यापरीने, त्यांचं “प्लॅनिंग” ही असतं …
ही गोष्ट सुरु”मिरजे”पासून, जिथं हे सर्वच घडलं
विश्वास नसेल बसत, तर मग पहा आता गंमत …
अस्मादिक घरचा “लाडोबा,” कारण शेंडेफळ
बिल्कुल “टॅन्ट्रम्स” शिवायच, मनासारखं सगळं …
बालपण एकूण लाडाकोडात सुरळीत चाललेलं …
पाहुणीच्या येण्यानं कौतुक थोडं घटू होतं लागलं !
हां-हां म्हणता मग पालटू लागलं चित्र …
घरी आलेली आत्ते-भाची होती विचित्र …
जन्मापासूनच आईचं नव्हतं तिला छत्र …
आईविना-पोर-म्हणून, मामीकडे सुपूर्त …
तिची मामी म्हणजे, माझी आई …
आईची वाटणी मला मंजूर नाही …
माझ्या बालबुद्धीने काही प्रयत्न केले …
आता मात्र वाटतं ते फार “बालिश”होते …
पाहुणी म्हणून ४/५ दिवस ठीक होतं …
पण तिला माझ्या घरी कायम ठेवायचं,
असं वारं, चक्क वाहू लागलं अचानक …
या सर्व घटनांमुळे माझं धाबं दणाणलं …
त्वरित पाऊल उचलायचं, मनोमन ठरवलं
मोठी असूनही तिला माझ्या वर्गात ठेवलेलं !
प्रत्येक विषयात ती “ढं” आहे असं सिद्ध केलं …
तिला प्रयत्नपूर्वक “कम्फर्टेबल” होऊ न दिलं …
शाळेत तर थोडं फार सहज जमून गेलं …
पण घरी खूप आघाडींवर लढायला लागलं
माझं वागंणं बघून आईला आश्चर्य वाटलेलं …
तिला घोर की हिला, अचानक काय झालं …
शेवटी रात्री उशिरा मोठ्यांची सभा झाली …
सर्वांनी मतं मांडली, ती माझ्या बाजूने होती …
सरते शेवटी सर्वानुमते तिची बोळवण झाली …
अन् मी सुटकेचा निःश्वास टाकला, फत्ते झाली …
काही वेळ माझं बालमन खुश झालं
पण खरं तर ते फार काळ नव्हतं टिकलं …
का ते माहित नाही, पण मन खट्टू झालेलं …
आश्चर्याची गोष्ट-मला चक्क करमतही नव्हतं !
आज मला, तिला सॉरी म्हणावंसं वाटतं …
आमच्या घरी राहून तिचं आयुष्य कदाचित,
बदललं असतं, अधिक चांगलं झालं असतं …
प्रत्येकाचं स्वतःचं विशिष्ट असं नशीब असतं …
पण आज ही कविता लिहिताना नक्कीच वाटतं,
आईबाबत इतकं “पझेसिव्ह” व्हायला नको होतं,
दुसरं मन म्हणतं, आई म्हणजे माझं आद्य-दैवत…
रिझल्टच्या दिवशी,उभी राही गॅलरीत वाट पाहात…
येऊन”पहिला क्रमांक”असं म्हणून तिला बिलगेपर्यंत …
असा एकही निकाल नव्हता …
जेव्हा आशिर्वाद, माझ्या आईचा …
माझ्या पाठीवर उभा नव्हता …!
आज पूर्णपणे जाणवतं, माझी माता…
माझ्या सद्भाग्याचा केवढा मोठा ठेवा …
क्षणोक्षणी भासते तिची पुण्यशीलता ..
सदैव शितल अशी मायेची छत्र-छाया …
🌷@तिलोत्तमा विजय लेले
🙏🕉🌅
Leave a Reply