कविता - 🌷" बाप्पांचं मनोगत " कवयित्री - तिलोत्तमा विजय लेले
आज प्रत्येक भक्त-जन येऊन, मला सांकडंच घालतो कुणी मणभर सोन्यानं मढवून चांदीची 'तुला'ही करतो...
जितके असती भक्त तितके प्रकार... कुणा हवी नवीकोरी महागडी कार... कुणा एकीला हवा " नवलखा हार " सारा येऊन जाऊन, फक्त व्यवहार...
सुरुवात होते ती, मी एक-भुक्त राहीन... मी बाप्पास यांव देईन अन् त्यांव देईन... किंवा दिवसभर मी पूर्ण उपाशी राहीन... मग मजल जाते,"अगदी निर्जळी करीन"!
प्रत्येक म्हणतोय " बाप्पा तू मला पाव "... मग भले कुणी असो,"रंक अथवा राव" ... कुणी असूनही अट्टल चोर अथवा साव... कोणताही असो देश, शहर किंवा गाव...
करतात धावा, " देवा आता तरी धाव रे धाव "... कुणीच नाही विचारत,"बाप्पा, काय हवं राव "...
निमूट सोसूनही महागाईचा बेसुमार भडीमार, प्रत्येक प्रसादात तेल, तूप अन् साखरच फार... का हो वाढविता तुमच्या-माझ्या, तनुचा भार... लोकल चुकल्यावरती,बॉसला काय सांगणार...
नको ती वाह्यात नाच-गाणी अन् नको ते कर्कश्य लाऊड-स्पीकर.... नकोच फटाक्यांचा आवाज अन् गुदमरून टाकणारा विषारी धूर... नको वाजत-गाजत मिरवणुका व नुस्ता पैश्या-अडक्यांचा चक्काचूर...
तसं पाहिलं तर सगळेच भक्त, पण खरी भक्ती मात्र नाममात्र... रोषणाई करून त्यांना वाटतं, त्यांनी जीवन केलं आहे धन्य...
पाण्यासारखा अति पैसा खर्चून, त्यांचं जीवन झालं "धन्य-धन्य"... मला " खरोखरी" करण्या प्रसन्न , आता शोधा की काही मार्ग अन्य...
आता बाप्पाच करताहेत विनवणी भक्तजनांना... लक्ष द्या, छाटून टाका साऱ्या वायफळ गोष्टींना...
सण म्हणजे मना-मनातील आनंदोत्सव... त्यासाठी कधीच नको निसर्गाला ऊपद्रव...
टिळकांनी ज्या उदात्त हेतूनी सुरु केली होती प्रथा... पाहून सद्य-भ्रष्ट-रूप, लाजच वाटेल की हो आता...
आप्त स्वकीय जमवून बांधा " मानस-पूजा "... अनावश्यकच आहे, फुकाचाच गाजावाजा... नैसर्गिक गोष्टी प्रिय-मज, बेत असावा साधा... साजरा करा सण असा,अन् चाखा खरी मजा...
छोटिशीच बाळ-स्वरूप-मूर्ती स्वयं हाताने बनवा... त्यालाच शेंदूर, हळद अथवा हिरवा पाला लावा... नैवेद्यास दूध, दही, गूळ-खोबरं किंवा सुका-मेवा... माझ्यासह अवघी-निसर्ग-देवता प्रसन्न होऊ तेव्हा
संपूर्णपणे विसरा, पूर्वी तुम्ही जे जे करत आले... आता जर निसर्ग-दत्त गोष्टीनी माझे पूजन केले, जिथे दोन हस्तक व एक मस्तक असे झुकलेले, तेथे माझे "वास्तव्य "शंभर टक्के असते ठरलेले... तेथेच माझे " वास्तव्य " कायमचे असते ठरलेले...
Leave a Reply