तारिख – शुक्रवार, १० मार्च २०१७
कवितेचं नाव-🌷”अहो-आईंची “कॉलर ताठ “…
कवयित्री – तिलोत्तमा विजय लेले
तिचं नुक्तं लग्न होऊन दोनच महिने झालेले …
लग्नाआधीचा,बिझनेस,ऑफिस सुरु झालेले …
एकूण फक्त बाराच दिवस ऑफिस बंद होतं …
ती ऑफिसला नव्हती, हनिमुनचे दहा दिवस, …
एक दिवस केळवणामुळं, एक दिवस लग्न …
काश्मिरहून आल्यापासून,तर ती घरातूनच,
ऑफिसचं काम बघायची, स्टाफला घरीच,
बोलावून दीड तासभर,वेगळ्याच खोलीत,
तिचं, तात्पुरतं झटपट- ऑफिस थाटायचं,
नंतर सर्व स्टाफ कामं घेऊन गेल्यावर मात्र …
ती नवी-नवेली नवरी, सून, वहीनी सर्व काही …
रोल-मध्ये शिरायची, अगदी सराईता सारखी …
एकदा बडोद्याहून,महत्वाचे पाहूणे आलेले …
त्यांना लग्नाला हजर रहाणे, नव्हते जमले …
ती रोजच्यासारखी तिच्या”टेम्पररी ऑफिसमधे”…
स्टाफ-कडून रिपोर्ट घेऊन, त्यांना त्यांची कामे,
देण्यात मग्न होती, तिला काहीच माहित नव्हते …
इकडे तिच्या सासूबाई, झालेल्या टेन्स …
एव्हाना,बिझनेस करणारी सून,ही गोष्ट …
सर्वांना माहित झालेलीच होती नात्यात …
त्यामुळेही सगळ्यांना उत्सुकता होतीच …
लग्न-घरी आलेली,वडीलधारी पाहुणे-मंडळी,
नविन जोडप्याचा, नमस्कार-चमत्कार नाही, …
असं पाहिल्यावर, त्यांची चूळबूळ सुरु झाली …
त्या दिवशी,नवरोबाला ऑफिसला जायला,
बराच अवधी होता, म्हणून तो घरीच होता …
त्यामुळं पाहूण्यांना दिसत होता,फक्त नवरा,
पण नवीन नवरी मात्र त्यांना कोठेच दिसेना …
याच गोष्टीचं त्यांना आश्चर्य वाटलेलं,
अन त्यांच्या मनात कुतूहल दाटलेलं …
बडोद्याच्या पारंपारिक वातावरणात,
वाढलेली जुन्या विचारांची ती माणसं …
शेवटी एकानं, हिय्या करून विचारलं …
“नवीन सूनबाई कुठं दिसत नाहीत बरं …
त्यांचं थोडं फार,कौतुक करायचं होतं “…
“त्यांनी जोड्यांनं नमस्कार केल्यावर,अहो,
त्यांना दोघांना, आशिर्वाद द्यायचे होते हो “…
“बाकी आम्ही जुनी-पानी खोडं,
काय देणार अहो त्यांना अजून “…
नवीन पिढी, दोघे हुशार आहेत “…
आधीच,तिनं सूचना दिल्या होत्या …
ऑफिसचं तासभर काम करताना,
“नो डिस्टर्बन्स प्लीज,असं समजा,”
“मी येथे नसून फोर्ट-ऑफिसला गेले आहे “
नंतर मात्र पूर्ण दिवसभर,ती मोकळी असे …
त्यामुळं सगळेच थोडेसे अवघडलेले होते …
अखेरीस नवरोबानंच शक्कल लढवली …
हळूच बाहेर जाऊन तिलाच फोन केला, …
आणि,थोडक्यात परिस्थिती सांगितली …
ती म्हणाली,” इश्यं एव्हढंच ना ? …
पाच मिनिटात येतेच मी बाहेर …
करू जोडया-बिड्यानं नमस्कार “…
आता बिल्कुल नको करू चिंता “…
म्हणताना तर म्हणून गेली,
मग तिच्या लक्षात आलं की,
ती तर पंजाबी ड्रेसमधे होती …
वयस्क-मंडळींना,साडी नेसलेली …
नवीन सूनच फक्त अपेक्षित होती …
काहीतरी कल्पना,लढवायलाच हवी होती …
तिनं पटकन् निर्णय घेऊन, पावलं टाकली …
याच परिस्थितित संपतो पहिला भाग …
नंतरची धमाल बघूया पुढच्या भागात …
🌷@तिलोत्तमा विजय लेले
🙏�🌅🕉🌷🙏
Leave a Reply